Op zondagmiddag 17 juni 2012

Op zondagmiddag 17 juni

waren er 52 (hoop dat ik goed telde) IVN-gasten voor een korte (?) informatieve wandeling over de Gorsselse Heide.

Ruim op tijd waren Frens en ik aanwezig en ook Kyra, de “cateringverzorgende” atletiekverenigingvrijwilligster van de Athletiekgroep Zutphen. Deze groep bood alle vrijwilligers …. een fietstocht aan en had daar een ‘GH-info-stop”met verfrissing en versterking in gebouwd. Enkele minuten na tweeën kwam de eerste groep aangereden, dra gevolgd door groep twee, drie, vier en ten slotte vijf.

De eerste groep, met ruim twintig nu wandelenden vertrok met Frens, enkele minuten later gevolgd door de tweede groep met ondergetekende.

Ruim voor welke groep ook vertrok werd er druk gediscussieerd over de wel zeer luide en wel zeer stinkende kartbaan (ze kwamen er langs gefietst). Bevreemding werd uitgesproken over de ook in veler oren duidelijk toenemende dB’s en het feit dat alleen op deze baan nog zo ongeveer alles mogelijk is. Velen, duidelijk ook lid van Natuurmonumenten, hadden de column met betrekking tot de Gorsselse Heide van Leopold Witte gelezen in de gisteren (16.6) in de bus gevallen Natuurmonumentenuitgave PUUR Natuur (2/2012).

Eenmaal onderweg was het soms ook nog moeilijk me verstaanbaar te maken – nu heb ik ook niet zo’n harde stem – door het, door één van de heren genoemde gebulder van de karters.

Onze wandeling duurde bijna 40 minuten - gedachtig de opdracht poogde ik me aan een half uur te houden. Iets kon ik kwijt over de geschiedenis van de GH, het Natuurherstelplan, de Natuurwerkgroep Gorssel (de aanvrager van deze wandeling behoort zelf tot de werkgroep), natuurlijk over gagel en het Lutea-ven en de huzaren van Boreel.

Ook zonnedauw groeide langs ons pad.

Langs een smal paadje liepen we van het ven naar de Gerrit Slagmanstraat waar ik memoreerde hoe deze straat zijn naam kreeg en kwam (uiteraard) Wereldoorlog II ter sprake. Luisteraars vielen daarbij in en vertelden van andere slachtoffers, ook in de nabije omgeving. Daarna was de plaats waar ooit de Kijk Over stond een stoppunt en kon ik nog weer iets kwijt over het gebied, de grootte in de Middeleeuwen, de schapen, de Marke toen, het tot militair gebied worden, de aangelegde spoorlijn waardoor de aangeplante naaldbomen, geschikt om in de mijnen te gebruiken, makkelijk(er) vervoerd konden worden..

Bijna 40 minuten later waren we terug bij ons begin en genoot (bijna) ieder van een slok gagelbier, voor velen een grote verrassing (want onbekend).

magda