Wandelervaring op de GH
“Goeie morgen, mevrouw, mooie ochtend hè” werd ik begroet door twee zeer zwaarlijvige heren terwijl ik met onze woef richting de drie herinneringsstoeltjes liep.
Dat het een mooie ochtend was beaamde ik van harte, want ……..het was zonnig en had heel licht gevroren, dus ja een mooie ochtend.
“Foundlander mevrouw? Die zijn toch zwart maar hij liekt d’r zo veel op”.
“Ja, dit is ook een Newfoundlander, die er dus in het bruin zijn en zelfs wit-zwart.”
“Geef mie moar de zwaarte” meldde de tweede man zich.
“Ik ben dol op dit ras, heren, en ja, deze keer hebben we een bruine”.
“Die Foundlander is ook dol op u, da’s duidelijk”. Ik wilde verder lopen, maar werd gewaarschuwd, want, “mevrouw pas wel op, er is nu veel prikkeldraad gekomen. Heel erg, want de reeën kunnen d’r niet makkelijk meer in en als, dan kunnen ze zich behoorlijk verwonden”.
“Ja, dat weet ik, want iedere dag als ik naar de hei loop, loop ik langs een paar honderd meter prikkeldraad en zie dan vaak haar en helaas nog al eens een stukje huid, bebloed, omdat reeën er onderdoor moeten kruipen, als het te hoog is om er over heen te springen en … ook dat er over heen springen blijkt geregeld mis te gaan, want ook dan restjes bebloed haar”.
“O, dan hoeven we u niet te waarschuwen dat de hond te dicht bij het draad komt. Kom even hier jong, ik wil je aaien” en woef liet zich gelukzalig aanhalen.
We praatten nog wat. Het rooien, verwijderen en verdwijnen van de rabatten werd onderwerp en door de heren onderuitgehaald. Daar kon ik gemakkelijk positief op reageren. Ik vertelde iets over het NatuurHerstelPlan. Eindigde mijn korte betoogje dat ik niet positief ben over een aantal medebezoekers die duidelijk hun eigen regels stellen, en wel altijd zullen blijven stellen.
Vertelde op hun vraag hoe het bezit en het beheer is geregeld.
“Nu, wij vinden het maar niets en …………al die zware prikkeldraadafrastering, belachelijk.”
Vwb het prikkeldraad was ik het roerend met hun eens. Ik herkende de waarschuwing zonder meer, want onze reu is duidelijk blij met de afrasterpalen, ik echter niet met het prikkeldraad.
En toen konden we verder lopen richting de stoeltjes, nadat ik de heren een prettig vervolg van de wandeling had gewenst.
16.12.2016
magda
Dat het een mooie ochtend was beaamde ik van harte, want ……..het was zonnig en had heel licht gevroren, dus ja een mooie ochtend.
“Foundlander mevrouw? Die zijn toch zwart maar hij liekt d’r zo veel op”.
“Ja, dit is ook een Newfoundlander, die er dus in het bruin zijn en zelfs wit-zwart.”
“Geef mie moar de zwaarte” meldde de tweede man zich.
“Ik ben dol op dit ras, heren, en ja, deze keer hebben we een bruine”.
“Die Foundlander is ook dol op u, da’s duidelijk”. Ik wilde verder lopen, maar werd gewaarschuwd, want, “mevrouw pas wel op, er is nu veel prikkeldraad gekomen. Heel erg, want de reeën kunnen d’r niet makkelijk meer in en als, dan kunnen ze zich behoorlijk verwonden”.
“Ja, dat weet ik, want iedere dag als ik naar de hei loop, loop ik langs een paar honderd meter prikkeldraad en zie dan vaak haar en helaas nog al eens een stukje huid, bebloed, omdat reeën er onderdoor moeten kruipen, als het te hoog is om er over heen te springen en … ook dat er over heen springen blijkt geregeld mis te gaan, want ook dan restjes bebloed haar”.
“O, dan hoeven we u niet te waarschuwen dat de hond te dicht bij het draad komt. Kom even hier jong, ik wil je aaien” en woef liet zich gelukzalig aanhalen.
We praatten nog wat. Het rooien, verwijderen en verdwijnen van de rabatten werd onderwerp en door de heren onderuitgehaald. Daar kon ik gemakkelijk positief op reageren. Ik vertelde iets over het NatuurHerstelPlan. Eindigde mijn korte betoogje dat ik niet positief ben over een aantal medebezoekers die duidelijk hun eigen regels stellen, en wel altijd zullen blijven stellen.
Vertelde op hun vraag hoe het bezit en het beheer is geregeld.
“Nu, wij vinden het maar niets en …………al die zware prikkeldraadafrastering, belachelijk.”
Vwb het prikkeldraad was ik het roerend met hun eens. Ik herkende de waarschuwing zonder meer, want onze reu is duidelijk blij met de afrasterpalen, ik echter niet met het prikkeldraad.
En toen konden we verder lopen richting de stoeltjes, nadat ik de heren een prettig vervolg van de wandeling had gewenst.
16.12.2016
magda