Genieten van de stilte

Waar ik bijna dagelijks op de Gorsselse Heide wandel met onze (aangelijnde) Newfoundlander, genoot ik vanmorgen wel heel erg, het was zo stil – ik hoorde geen ver verkeer, geen treinen, geen motoren, nog geen legeroefeningen (begonnen duidelijk pas later vandaag) en er was nergens iemand te zien - …………….we waren helemaal alleen met z’n tweeën … dacht ik tot we voorbij de natte heide - die echt heel nat is - waren.
We werden duidelijk bekeken, wist ik toen onze hond abrupt stopte. Dan weet ik gewoon dat er iets is. Hij keek en snoof richting de gagel van de kleine heide en ik keek en … daar stonden twee (kleine) reeën en een bokje ons duidelijk te bekijken.
Ik maakte een foto, dacht ik ook weer, maar had buiten de beweging van woef gerekend, die een onverwachte stap in de richting van de tweehoevigen maakte. De foto mislukte en de gehoefden ‘schreden’ langzaam weg, gespannen met de ogen gevolgd door onze hond. Wat mij verbaasde, was dat ze niet weg renden; eerder had ik daar geen reeën gezien. Van andere ‘ontmoetingen’ weet ik langzamerhand, dat we kennelijk geen schrik meer aanjagen, noch bij huis, noch onderweg. Er wordt opgekeken en ………...als ze in een weiland zijn wordt er na zeer korte tijd gewoon doorgegraasd.
Wij vervolgden onze wandeling naar huis, over het loopbruggetje, langs het ven, door het bospaadje en via de deels zeer natte Gerrit Slagmanstraat, waar we nog werden opgeschrikt door laagvliegende luid gakkende ganzen die het behoorlijk volle Effususpoeltje verlieten.

magda

15 februari 2018

kleine heide loopbrug

... de natte heide
... over het loopbruggetje
langs het ven  
... langs het ven  
effususpoeltje slagmanstraat

... het effususpoeltje
... de natte Gerrit Slagmanstraat

  • Steunt u ons ook?
  • logo top vvdgh thumb