Iedere dag is een bijzondere dag

17 november 2018

Onlangs had ik weer eens met woef Homer een bijzondere ervaring.
We waren als erg vaak op de 'heide' toen er erg een kleine pony kwam aangerend, onbetuigd en ongezadeld. Enkele meters voor ons bleef het stokstijf staan. Er was toevallig een handig paaltje waaraan ik Homer kan vastleggen. Al pratend liep ik langzaam naar de pony. Meende te zien dat het duidelijk een heel jonge merrie was, bezweet en in mijn beleving van de kaart. Ze accepteerde mijn aandacht. Wat nu ....? Onze dierenartspraktijk bellen om zo achter het nummer van de dierenambulance te komen - kon ik natuurlijk opzoeken, maar daar kwam ik op dat moment niet op. Homer was er maar bij gaan liggen, hij moet iets gehad hebben van .... o, d'r gebeurt weer eens iets. Terwijl mijn linkerhand nog op de ponyhals krabbelde en m'n rechter het foontje uit m'n broekzak wilde halen, hoorde ik paardenhoeven en even later verschenen er twee bereden paarden en een fietster. De ruiters waren duidelijk vader en dochter, de fietster moest mams zijn. Dochter riep: " mam, pap, daar staat Miri. kijk dan en ze staat heel stil met een vreemde vrouw". Ze liet zich van haar paard glijden, rende naar ons toe en sloeg haar armen om de kleine ponyhals. De pony snoof, stampte even met de voorvoetjes en stond weer doodstil. De moeder had inmiddels haar fiets laten vallen en het verlaten paard bij de teugel gepakt. Ook paps was afgestegen. "Staat u hier al lang?" "Nee, zo'n vijf minuten" en ik vertelde dat het ponietje ons tegemoet was komen rennen en plotseling stokstijf stil stond.
Homer stond op, strekte zich en blafte ---- hé, ik ben er ook.
Teugels werden losgemaakt, Miri kreeg een band om haar nek. De fiets werd op slot gezet. Ik begreep dat het gezinnetje met vakantie was op de boerderij van een broer, waar hun paarden en ponies wonen en waar ze buiten de vakanties enkele malen per week komen om voor hun dieren te zorgen. "Wij hebben een geweldige stalling en mijn broer wat extra inkomsten - we betalen hem uiteraard voor die stalling en zijn verzorging. U weet vast ook wel dat veel boeren graag iets bijverdienen. Mijn broer dus ook - hij huisvest in totaal 10 paarden/ponies. Miri is een veulen van onze enige pony en vanaf het moment dat ze niet meer wordt gespeend, probeert ze te ontsnappen, soms met succes zoals dus ook vandaag. Wat had u gedaan, als wij hier niet toevallig hadden gereden?" En ik vertelde dat ik onze dierenarts had willen bellen ..... Mevrouw vertrok met het dametje rechts en de fiets links. "Misschien laat ik de fiets straks wel ergens staan. Ik zie wel hoe ver we komen. Ontzettend bedankt. Er is gelukkig niets gebeurd. O ja, de dierenarts had met een reader kunnen komen, dan was via de chip te achterhalen dat dit Miri is en ... en ..... toen vervolgde mijnheer: "Mijn broer heeft vanmorgen vroeg de poltie gewaarschuwd dat Miri was uitgebroken. We zullen melden dat ze weer is gevonden en kijken hoe we deze escapades in de toekomst toch kunnen voorkomen".
"Ik ben blij, dat het zo gemakkelijk afliep."
En toen kreeg Homer een groot compliment van mijnheer: "Wat ben jij een geweldige hond dat je alles zo rustig bekeek. Je moet een wijze hond zijn" en hij kreeg een ....paardenkoekje dat ie onmiddellijk met een fikse boog weer uitspuwde. "Groot gelijk, jong" en weg waren toen ook vader en dochter nadat ze zich weer in het zadel hadden gehesen.
Homer kreeg van mij twee hondse beloningen: zijn eigen lekkers en ..... ik liet hem gewoon even los - er van uitgaand dat niemand het zou zien. Hij maakte er dankbaar gebruik van en rende de hei in om te gaan rollen en rollen en rollen om daarna naar mijn broekzak te komen voor nog een snoepje waarop ik hem weer netjes kon aanlijnen.
Magda

  • Steunt u ons ook?
  • logo top vvdgh thumb