Oktober 2015: de wespendief (Pernis apivorus)
Waarom pas deze maand een stukje over de wespendief? Om de verstoring tot een minimum te beperken heb ik besloten nu hier pas iets over te schrijven. Zelfs onderdelen van het natuurherstelplan zijn enige tijd uitgesteld om de broedende vogels rustig hun gang te laten gaan.
Ja, ook dit jaar heeft de wespendief met succes gebroed op de Gorsselse Heide. Twee jongen zijn groot gebracht en eind juli/begin augustus geringd. Het zijn echte trekvogels, maar soms ook zomergasten, die eind september terug vliegen naar hun overwinteringgebied: de wouden van tropisch Afrika.
De wespendief is familie van de havikachtigen, bovenzijde variabel van kleur meestal licht tot donkerbruin, onderzijde witachtig met bruine vlekken. De vogel lijkt wel wat op een buizerd, maar heeft een kleiner grijsachtig kopje. Ik vergelijk dit wel eens met een duivenkopje. Bovendien zijn de banden aan de basis van de staartpennen een duidelijk kenmerkend verschil met de buizerd. De lengte van de wespendief is 52 tot 60 cm, staartlengte 11 tot 13 cm en een spanwijdte van 110 tot 135 cm. Ze eten voornamelijk wespen, bijen, hommels en hun larven. Deze nesten worden vaak uitgegraven. Ook libellen, reptielen, amfibieën, wormen en soms zelfs jonge zangvogels worden genuttigd. De poten zijn bedekt met een dikke huidlaag, dit ter bescherming van de steken van prooi insecten.
In Engeland noemen ze de vogel Honey Buzzard, net zo toepasselijk als onze Nederlandse naam, maar dan Honing Buizerd. Echter heet onze buizerd in het Engels, Common Buzzard, gewone buizerd.
Wespendief (bron Google)
Ze nestelen in bosachtig gebied met open plekken hoog in de bomen, alwaar het nest bekleed wordt met groene bladeren. Hun legsel bestaat uit 1 tot 3 bolvormig, gladde eieren. De kleur is wit tot crème, gespikkeld of soms volledig bruin tot roodachtig. Ze broeden 30- 37 dagen en dan komen er donzige nestblijvers uit de eieren tevoorschijn. Na ongeveer 40 tot 44 dagen zijn ze vliegvlug, waarbij ze de volgende 2 tot 8 weken zo nu en dan op het nest terugkeren. Het voer van de jongen bestaat hoofdzakelijk uit wespenlarven, maar ook honingraten kun je in het nest terugvinden.
In de jaren zestig van de vorige eeuw ging het aantal van deze roofvogels drastisch achteruit, naar we nu weten, was de oorzaak het gebruik van uiterst giftige koolwaterstoffen in de Nederlandse landbouw. Gelukkig is daar een halt aan gekomen en prachtig dat deze toch nog redelijk zeldzame vogel nu ook weer onze unieke Gorsselse Heide tot woongebied heeft [her]gevonden.
Geniet van wat de Gorsselse Heide ons biedt
Herman Roelofs
Waarom pas deze maand een stukje over de wespendief? Om de verstoring tot een minimum te beperken heb ik besloten nu hier pas iets over te schrijven. Zelfs onderdelen van het natuurherstelplan zijn enige tijd uitgesteld om de broedende vogels rustig hun gang te laten gaan.
Ja, ook dit jaar heeft de wespendief met succes gebroed op de Gorsselse Heide. Twee jongen zijn groot gebracht en eind juli/begin augustus geringd. Het zijn echte trekvogels, maar soms ook zomergasten, die eind september terug vliegen naar hun overwinteringgebied: de wouden van tropisch Afrika.
De wespendief is familie van de havikachtigen, bovenzijde variabel van kleur meestal licht tot donkerbruin, onderzijde witachtig met bruine vlekken. De vogel lijkt wel wat op een buizerd, maar heeft een kleiner grijsachtig kopje. Ik vergelijk dit wel eens met een duivenkopje. Bovendien zijn de banden aan de basis van de staartpennen een duidelijk kenmerkend verschil met de buizerd. De lengte van de wespendief is 52 tot 60 cm, staartlengte 11 tot 13 cm en een spanwijdte van 110 tot 135 cm. Ze eten voornamelijk wespen, bijen, hommels en hun larven. Deze nesten worden vaak uitgegraven. Ook libellen, reptielen, amfibieën, wormen en soms zelfs jonge zangvogels worden genuttigd. De poten zijn bedekt met een dikke huidlaag, dit ter bescherming van de steken van prooi insecten.
In Engeland noemen ze de vogel Honey Buzzard, net zo toepasselijk als onze Nederlandse naam, maar dan Honing Buizerd. Echter heet onze buizerd in het Engels, Common Buzzard, gewone buizerd.
Wespendief (bron Google)
Ze nestelen in bosachtig gebied met open plekken hoog in de bomen, alwaar het nest bekleed wordt met groene bladeren. Hun legsel bestaat uit 1 tot 3 bolvormig, gladde eieren. De kleur is wit tot crème, gespikkeld of soms volledig bruin tot roodachtig. Ze broeden 30- 37 dagen en dan komen er donzige nestblijvers uit de eieren tevoorschijn. Na ongeveer 40 tot 44 dagen zijn ze vliegvlug, waarbij ze de volgende 2 tot 8 weken zo nu en dan op het nest terugkeren. Het voer van de jongen bestaat hoofdzakelijk uit wespenlarven, maar ook honingraten kun je in het nest terugvinden.
In de jaren zestig van de vorige eeuw ging het aantal van deze roofvogels drastisch achteruit, naar we nu weten, was de oorzaak het gebruik van uiterst giftige koolwaterstoffen in de Nederlandse landbouw. Gelukkig is daar een halt aan gekomen en prachtig dat deze toch nog redelijk zeldzame vogel nu ook weer onze unieke Gorsselse Heide tot woongebied heeft [her]gevonden.
Geniet van wat de Gorsselse Heide ons biedt
Herman Roelofs
