.September 2024; bezoek in onze tuin; ree en koningspage.
In onze tuin krijgen we met enige regelmaat reeën op bezoek. Vorig jaar was het raak bij een nieuwe roos, gekocht voor de verjaardag van een vriend. Laten we de plant vannacht maar buiten staan, was de gedachte, dan kunnen we hem morgenvroeg zo meenemen naar het feest. Maar wat schetst onze verbazing de volgend ochtend waren alle bloemen en knoppen eraf gegeten. Maar snel weer naar het tuincentrum om een nieuw exemplaar aan te schaffen. Dus uiteindelijk alles oké.
De afgeknabbelde plant heb ik in de tuin gezet met het idee “kieken wat ut wordt”. Tot onze verbazing groeide hij weer prima uit, met prachtige bloemen.
Ook dit jaar bloeide deze roos weer prachtig, maar toch op een gegeven moment waren er weer bloemen afgegeten. Ook enkele fuchsia’s waren het slachtoffer geworden van een “ree-snoeibeurt”.
Aan de hoefafdrukken in de verse tuingrond konden we prachtig zien dat dier de volledige tuin had door zocht naar heerlijk fris groene blaadjes.
In een vorige natuurbelevenis van maart 2013 heb ik wat uitgebreider over de ree geschreven.
Ree in onze tuin; foto eigen archief.
voorzijde in de schaduw achterwerk in de zon.
Koningspage; foto bron Saxifraga free images; vlindersticht Albert Vliegenthart
Vorige maand nog een mooi bezoek gehad in onze tuin, nu was het de koningspage [Iphiclides podalirius] die zich te goed deed aan de nectar uit de bloemen van de vlinderstruik. Prachtig te zien hoe ongeduldig, al fladderend, het insect de bloemen afzocht naar voedsel. Alle pages zijn te herkennen aan de spriet aan de achtervleugel, deze is bij de koningspage tamelijk lang. Bij de koninginnenpage is de spriet korter, maar de koninginnenpage is wel groter.
De vleugelspanwijdte van de koningspage is 75 mm. Zowel de koninginnenpage als de koningspage hebben een opvallende 3-hoekige vorm. Ze komen voor in geheel midden- en Zuid-Europa, vooral in de bergen. Ze behoren tot de grote pages. Niet te verwarren met de kleine pages, een andere familie, zoals o.a. de eikenpage en de sleedoornpage. In Europa zijn maar weinig soorten bekend van deze grote page familie. Het zijn elegante zwevende vliegers. Het familielid, de apollovlinder, heb ik in Saas Grund Zwitserland kunnen waarnemen, prachtig, helaas natuurlijk geen fototoestel bij me. Bij ons is de koningspage bekend als vrij schaarse trekvlinder. Droge kruidenrijke graslanden en ruigten zijn het voornaamste leefgebied. Na de bevruchting worden eitjes vooral afgezet op prunussoorten, zoals sleedoorn, meidoorn, perzik, maar soms ook lijsterbes en appelboom. De kale rups is wel 4 cm. lang en groen van kleur, opmerkelijk is de dikkere voorzijde.
Er komen meerdere generaties per jaar voor, de eerste van april tot midden juni, de tweede van juli tot begin september en soms nog een derde generatie tot in oktober. De volwassen vlinder leeft slechts een drietal weken.
Voor zover bekend zijn er geen vlinders uit de grote page familie op de Gorsselse Heide waargenomen. Van de kleine pages is de bruine eikenpage in 1969 waargenomen.
Het is al wel wat laat in het jaar, je zult ze nu waarschijnlijk wel niet meer zien. Ondanks dat vond ik het een leuke natuurbelevenis om te vermelden.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving zoals onze tuin, ons biedt. Herman Roelofs
In onze tuin krijgen we met enige regelmaat reeën op bezoek. Vorig jaar was het raak bij een nieuwe roos, gekocht voor de verjaardag van een vriend. Laten we de plant vannacht maar buiten staan, was de gedachte, dan kunnen we hem morgenvroeg zo meenemen naar het feest. Maar wat schetst onze verbazing de volgend ochtend waren alle bloemen en knoppen eraf gegeten. Maar snel weer naar het tuincentrum om een nieuw exemplaar aan te schaffen. Dus uiteindelijk alles oké.
De afgeknabbelde plant heb ik in de tuin gezet met het idee “kieken wat ut wordt”. Tot onze verbazing groeide hij weer prima uit, met prachtige bloemen.
Ook dit jaar bloeide deze roos weer prachtig, maar toch op een gegeven moment waren er weer bloemen afgegeten. Ook enkele fuchsia’s waren het slachtoffer geworden van een “ree-snoeibeurt”.
Aan de hoefafdrukken in de verse tuingrond konden we prachtig zien dat dier de volledige tuin had door zocht naar heerlijk fris groene blaadjes.
In een vorige natuurbelevenis van maart 2013 heb ik wat uitgebreider over de ree geschreven.
Ree in onze tuin; foto eigen archief.
voorzijde in de schaduw achterwerk in de zon.
Koningspage; foto bron Saxifraga free images; vlindersticht Albert Vliegenthart
Vorige maand nog een mooi bezoek gehad in onze tuin, nu was het de koningspage [Iphiclides podalirius] die zich te goed deed aan de nectar uit de bloemen van de vlinderstruik. Prachtig te zien hoe ongeduldig, al fladderend, het insect de bloemen afzocht naar voedsel. Alle pages zijn te herkennen aan de spriet aan de achtervleugel, deze is bij de koningspage tamelijk lang. Bij de koninginnenpage is de spriet korter, maar de koninginnenpage is wel groter.
De vleugelspanwijdte van de koningspage is 75 mm. Zowel de koninginnenpage als de koningspage hebben een opvallende 3-hoekige vorm. Ze komen voor in geheel midden- en Zuid-Europa, vooral in de bergen. Ze behoren tot de grote pages. Niet te verwarren met de kleine pages, een andere familie, zoals o.a. de eikenpage en de sleedoornpage. In Europa zijn maar weinig soorten bekend van deze grote page familie. Het zijn elegante zwevende vliegers. Het familielid, de apollovlinder, heb ik in Saas Grund Zwitserland kunnen waarnemen, prachtig, helaas natuurlijk geen fototoestel bij me. Bij ons is de koningspage bekend als vrij schaarse trekvlinder. Droge kruidenrijke graslanden en ruigten zijn het voornaamste leefgebied. Na de bevruchting worden eitjes vooral afgezet op prunussoorten, zoals sleedoorn, meidoorn, perzik, maar soms ook lijsterbes en appelboom. De kale rups is wel 4 cm. lang en groen van kleur, opmerkelijk is de dikkere voorzijde.
Er komen meerdere generaties per jaar voor, de eerste van april tot midden juni, de tweede van juli tot begin september en soms nog een derde generatie tot in oktober. De volwassen vlinder leeft slechts een drietal weken.
Voor zover bekend zijn er geen vlinders uit de grote page familie op de Gorsselse Heide waargenomen. Van de kleine pages is de bruine eikenpage in 1969 waargenomen.
Het is al wel wat laat in het jaar, je zult ze nu waarschijnlijk wel niet meer zien. Ondanks dat vond ik het een leuke natuurbelevenis om te vermelden.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving zoals onze tuin, ons biedt. Herman Roelofs
