Januari 2025; gele trilzwam [Tremella mesenterica].
Als je in januari door de bossen wandelt, kun je plotseling een fel gele plek zien. Op omgevallen en vergane boomtakken en stammen is het zeer opvallend tussen de half verdorde en vergane bosbodem. Maar Magda had er een prachtig plaatje van geschoten, de gele trilzwam, Tremella mesenterica.
De Latijnse naam tremella is afgeleid van tremellosus hetgeen trillen of bevend betekent, mesenterica staat voor gelijkend op het middendarmvlies, alhoewel ik niet weet hoe dat vlies eruit ziet.
Er wordt vaak de vraag gesteld; wat is het verschil tussen een zwam en een paddenstoel? Het wordt als het volgt omschreven; de zwam is het organisme wat onder de grond, in hout of in een andere gastheer leeft. Bij de meeste soorten is de zwam dus onzichtbaar. Als de tijd rijp is komen de paddenstoelen te voorschijn. Dit zijn de vruchtlichamen die via de sporen voor het nageslacht zorg dragen. Je kunt het vergelijken met een soort bloeiwijze.
De gele trilzwam wordt aangetroffen op rottend hout, dode en afgevallen takken en soms zelfs op wortels. Je zou denken dat deze schimmel leeft van de afbraak van dood plantaardig materiaal. Niets is minder waar, het is een parasiet en leeft op het mycelium [zwamvlok] van schorszwammen, vooral de paarse eikenschorszwam en de oranje korstzwam. Zodra er een eik groeit, kun je ook vaak deze gele trilzwam aantreffen. Hij behoort tot de familie van de trilzwammen, waar we wereldwijd zo’n 500 soorten van kennen, de meeste in de tropen. In ons land zijn zo’n 10 soorten trilzwammen beschreven.
Foto Magda, waargenomen 15 januari 2016.
De gele trilzwam komt het hele jaar voor vooral in de late herfst, de winter en het vroege voorjaar. Het is geen paddenstoel met een keurig steeltje, maar meer een gelobde klodder, die je wel kunt vergelijken met een drilpuddinkje. De laatste jaren is de gele trilzwam sterk toegenomen door de positieve reactie op de mildere winters en de stikstofbelasting in de atmosfeer. De soort is algemeen voorkomend over vrijwel de gehele wereld.
Het vruchtlichaam is onregelmatig van vorm met een hersenachtig uiterlijk. Als het wat vochtig en nat is, voelt het gelei-achtig aan. Bij droog weer is het vruchtlichaam vrij hard en kan dan ook vaak roodachtig tot oranje van kleur zijn. De kleur is zeker opvallend in de verder sombere omstandigheden van het bos. Je ziet de schimmel al vaak van ver als een 1 tot 5 cm. vormeloze klodder op een dode tak. Je kunt met recht zeggen, ze geven fleur en kleur aan het winterbos.
De gele trilzwam is nauw verwant aan de judasoor. Ook deze judasoren kun je het gehele jaar aantreffen. Deze heb ik wel aangetroffen op vliertakken, niet op de Gorsselse Heide, maar op landgoed Joppe. Hoe komt de judasoor aan zijn naam? Die zou afgeleid zijn van de volgende legende; nadat Judas Jezus had verraden, zou hij zich hebben opgehangen aan een vlier. De oren zouden het bewijs zijn.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Als je in januari door de bossen wandelt, kun je plotseling een fel gele plek zien. Op omgevallen en vergane boomtakken en stammen is het zeer opvallend tussen de half verdorde en vergane bosbodem. Maar Magda had er een prachtig plaatje van geschoten, de gele trilzwam, Tremella mesenterica.
De Latijnse naam tremella is afgeleid van tremellosus hetgeen trillen of bevend betekent, mesenterica staat voor gelijkend op het middendarmvlies, alhoewel ik niet weet hoe dat vlies eruit ziet.
Er wordt vaak de vraag gesteld; wat is het verschil tussen een zwam en een paddenstoel? Het wordt als het volgt omschreven; de zwam is het organisme wat onder de grond, in hout of in een andere gastheer leeft. Bij de meeste soorten is de zwam dus onzichtbaar. Als de tijd rijp is komen de paddenstoelen te voorschijn. Dit zijn de vruchtlichamen die via de sporen voor het nageslacht zorg dragen. Je kunt het vergelijken met een soort bloeiwijze.
De gele trilzwam wordt aangetroffen op rottend hout, dode en afgevallen takken en soms zelfs op wortels. Je zou denken dat deze schimmel leeft van de afbraak van dood plantaardig materiaal. Niets is minder waar, het is een parasiet en leeft op het mycelium [zwamvlok] van schorszwammen, vooral de paarse eikenschorszwam en de oranje korstzwam. Zodra er een eik groeit, kun je ook vaak deze gele trilzwam aantreffen. Hij behoort tot de familie van de trilzwammen, waar we wereldwijd zo’n 500 soorten van kennen, de meeste in de tropen. In ons land zijn zo’n 10 soorten trilzwammen beschreven.
Foto Magda, waargenomen 15 januari 2016.
De gele trilzwam komt het hele jaar voor vooral in de late herfst, de winter en het vroege voorjaar. Het is geen paddenstoel met een keurig steeltje, maar meer een gelobde klodder, die je wel kunt vergelijken met een drilpuddinkje. De laatste jaren is de gele trilzwam sterk toegenomen door de positieve reactie op de mildere winters en de stikstofbelasting in de atmosfeer. De soort is algemeen voorkomend over vrijwel de gehele wereld.
Het vruchtlichaam is onregelmatig van vorm met een hersenachtig uiterlijk. Als het wat vochtig en nat is, voelt het gelei-achtig aan. Bij droog weer is het vruchtlichaam vrij hard en kan dan ook vaak roodachtig tot oranje van kleur zijn. De kleur is zeker opvallend in de verder sombere omstandigheden van het bos. Je ziet de schimmel al vaak van ver als een 1 tot 5 cm. vormeloze klodder op een dode tak. Je kunt met recht zeggen, ze geven fleur en kleur aan het winterbos.
De gele trilzwam is nauw verwant aan de judasoor. Ook deze judasoren kun je het gehele jaar aantreffen. Deze heb ik wel aangetroffen op vliertakken, niet op de Gorsselse Heide, maar op landgoed Joppe. Hoe komt de judasoor aan zijn naam? Die zou afgeleid zijn van de volgende legende; nadat Judas Jezus had verraden, zou hij zich hebben opgehangen aan een vlier. De oren zouden het bewijs zijn.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
