September 2023; Fazant [Phasianus colchicus]
Niet zo verwonderlijk dat de fazant behoort tot de fazantachtigen. Op de Gorsselse Heide zijn in de loop der jaren nog 2 soorten andere fazantachtigen waargenomen, de korhoen en de kwartel.
De fazant kent wel 30 ondersoorten. De vogel is waarschijnlijk ingevoerd door de Romeinen. Zijn oorspronkelijk leefgebied is van Oost-Europa tot ver in Azië zoals China en Korea.
In de Europese natuurbeschermingswet is de fazant een inheemse beschermde diersoort, maar eigenlijk dus ook een exoot. Ze werden vroeger ingezet voor de jacht en werden door jagers uitgezet om zeker te zijn van voldoende buit. De uitgezette vogels kwamen uit “kwekerijen”. Als men in de vrije natuur een nest vond, werd een deel van de eieren geraapt en onder broedse kippen gelegd, die ze verder uitbroedden.
Je ziet nog vaak de kleurige staartveren van de mannetjes als versiering op mannelijke [jacht]kledij, maar ook als hoofdversiering bij bestuurders van folkloristische verenigingen.
Foto; bron Wikipedia.
Het mannetje is heel opvallend gekleurd; lengte 70 tot wel 90 cm waarvan de staart 40 tot 60 cm. kan bedragen met een gewicht van 1 tot 2 kg.
Daarentegen valt het vrouwtje nauwelijks op, zeker niet als ze tussen de bladeren en takken op het nest zit. Het meet ongeveer 55 tot 65 cm inclusief de staart van 20 tot 25 cm. met een gewicht van 0,6 tot 1,5 kg. Het vrouwtje heeft een bruin gestippeld en gestreept, prachtig camouflage pakje als verenkleed. Ze broeden op lichtere plekken in struik- en bosachtige omgeving en zijn zeer honkvast.
De haan is polygaam, heeft dus meerdere hennen, maar bemoeit zich niet met de opvoeding van de jongen, dat is het werk voor de vrouwtjes. Vrouwtje bevrucht en klaar, op naar de volgende bereidwillige dame.
Het nest is niet meer dan een kuiltje bekleed met dorre bladeren en gras. Er wordt zelfs gezegd dat de vrouwtjes zich op het nest laten aaien, maar niet doen, met rust laten. Ze hebben jaarlijks 1 legsel van wel 8 tot 15 bruinachtige eieren. Dagelijks wordt 1 ei gelegd. Na het laatste ei wordt gestart met het broeden wat 23 tot 27 dagen duurt. Als de jongen uitkomen kunnen ze na zo’n 12 tot 14 dagen vliegen, maar zijn dan nog wel 70 tot 80 dagen afhankelijk van het vrouwtje. Voor de veiligheid verblijven de ouders met jongen [roesten] ‘s nachts in de bomen. Dat is bekend bij hoenders, ze gaan op stok, denk maar aan kippen maar ook de korhoenders brengen de nacht door tussen de takken van bomen.
Voor onze inheemse fauna, zoals de hazelworm, een pootloze hagedis, is de fazant een bedreiging. Deze hazelworm is een heerlijk hapje voor de fazant. Het inheemse reptiel is vroeger op de Gorsselse Heide in 1968 bij de Gordula gracht wel waargenomen. Hoe het er heden ten dage met de hazelworm op de Gorsselse Heide bij staat, is mij niet bekend.
Nog een leuk weetje, omtrent de naam fazant, is de fazantenbes [Leycesteria formosa], andere naam is caramelbes of schrik niet, grootmoeders oorbellen. De heester is bladverliezend met bloemtrossen en prachtige bessen. Zeer geschikt voor achterin de border en als kuipplant. Van de struik, hoe kan het ook anders, worden vooral in Engeland de bessen door fazanten zeer gewaardeerd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Niet zo verwonderlijk dat de fazant behoort tot de fazantachtigen. Op de Gorsselse Heide zijn in de loop der jaren nog 2 soorten andere fazantachtigen waargenomen, de korhoen en de kwartel.
De fazant kent wel 30 ondersoorten. De vogel is waarschijnlijk ingevoerd door de Romeinen. Zijn oorspronkelijk leefgebied is van Oost-Europa tot ver in Azië zoals China en Korea.
In de Europese natuurbeschermingswet is de fazant een inheemse beschermde diersoort, maar eigenlijk dus ook een exoot. Ze werden vroeger ingezet voor de jacht en werden door jagers uitgezet om zeker te zijn van voldoende buit. De uitgezette vogels kwamen uit “kwekerijen”. Als men in de vrije natuur een nest vond, werd een deel van de eieren geraapt en onder broedse kippen gelegd, die ze verder uitbroedden.
Je ziet nog vaak de kleurige staartveren van de mannetjes als versiering op mannelijke [jacht]kledij, maar ook als hoofdversiering bij bestuurders van folkloristische verenigingen.
Foto; bron Wikipedia.
Het mannetje is heel opvallend gekleurd; lengte 70 tot wel 90 cm waarvan de staart 40 tot 60 cm. kan bedragen met een gewicht van 1 tot 2 kg.
Daarentegen valt het vrouwtje nauwelijks op, zeker niet als ze tussen de bladeren en takken op het nest zit. Het meet ongeveer 55 tot 65 cm inclusief de staart van 20 tot 25 cm. met een gewicht van 0,6 tot 1,5 kg. Het vrouwtje heeft een bruin gestippeld en gestreept, prachtig camouflage pakje als verenkleed. Ze broeden op lichtere plekken in struik- en bosachtige omgeving en zijn zeer honkvast.
De haan is polygaam, heeft dus meerdere hennen, maar bemoeit zich niet met de opvoeding van de jongen, dat is het werk voor de vrouwtjes. Vrouwtje bevrucht en klaar, op naar de volgende bereidwillige dame.
Het nest is niet meer dan een kuiltje bekleed met dorre bladeren en gras. Er wordt zelfs gezegd dat de vrouwtjes zich op het nest laten aaien, maar niet doen, met rust laten. Ze hebben jaarlijks 1 legsel van wel 8 tot 15 bruinachtige eieren. Dagelijks wordt 1 ei gelegd. Na het laatste ei wordt gestart met het broeden wat 23 tot 27 dagen duurt. Als de jongen uitkomen kunnen ze na zo’n 12 tot 14 dagen vliegen, maar zijn dan nog wel 70 tot 80 dagen afhankelijk van het vrouwtje. Voor de veiligheid verblijven de ouders met jongen [roesten] ‘s nachts in de bomen. Dat is bekend bij hoenders, ze gaan op stok, denk maar aan kippen maar ook de korhoenders brengen de nacht door tussen de takken van bomen.
Voor onze inheemse fauna, zoals de hazelworm, een pootloze hagedis, is de fazant een bedreiging. Deze hazelworm is een heerlijk hapje voor de fazant. Het inheemse reptiel is vroeger op de Gorsselse Heide in 1968 bij de Gordula gracht wel waargenomen. Hoe het er heden ten dage met de hazelworm op de Gorsselse Heide bij staat, is mij niet bekend.
Nog een leuk weetje, omtrent de naam fazant, is de fazantenbes [Leycesteria formosa], andere naam is caramelbes of schrik niet, grootmoeders oorbellen. De heester is bladverliezend met bloemtrossen en prachtige bessen. Zeer geschikt voor achterin de border en als kuipplant. Van de struik, hoe kan het ook anders, worden vooral in Engeland de bessen door fazanten zeer gewaardeerd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
