Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
Juli 2024; Echte valeriaan [Valeriana officinalis].
In mijn jeugd groeide de plant uitbundig aan de slootkant achter ons huis aan de Wijkseweg in Terwolde. De plant heeft altijd al een speciale indruk en aantrekkingskracht op mij gemaakt.
Naast de echte valeriaan kennen we ook nog de kleine valeriaan [Valeriana dioica], een veel kleinere plant. Van de echte valeriaan zijn ook wat oude namen bekend en wel; baldriaan, kattekruidwortel en zenuwgoed. De plant kun je hoofdzakelijk aantreffen langs slootkanten en vochtige bosranden, rietmoerassen en vochtige ruigten. Valeriaan tref je vaak samen aan met koninginnekruid. De naam valeriaan is afkomstig uit het Latijnse “valere” wat gezond zijn of zich goed voelen betekent.
Het is een kruidachtige, inheemse plant uit de kamperfoelie gemeenschap. De overblijvende, recht omhoog groeiende plant kan wel 125 cm. hoog worden. De stengel is kaal en hol. De gehele plant heeft een ranzige geur, die doet denken aan zweet.
Echte valeriaan; bron Ed Stikvoort
De bladeren zijn oneven geveerd met 11 tot 23 blaadjes, alleen de onderste bladeren hebben een steeltje, de bovenste zijn zittend tegen de stengel.
De schermvormige bloemen zien eruit als tuiltjes met talrijke wit tot lichtroze kleine plukjes. De kronen zijn vijftallig, geuren, sommige mensen vinden het stinken. Ze kunnen wel katten lokken, vandaar de volksnaam kattekruidwortel. De bloeitijd is van mei tot in augustus/september. Het is een uitstekende drachtplant voor bijen, hommels, zweefvliegen, vlinders en vele andere van nectar en stuifmeel etende insecten.
De vruchten zijn éénzadig met vruchtpluis, het lijkt wel op een haarkrans, dat door de wind wordt verspreid. Bij vochtige omstandigheden kleeft het pluis samen en bij droogte staat het fraai uit zo kan het gemakkelijk door de wind meegevoerd worden. Neergekomen op een geschikte plek kan dan weer een nieuwe valeriaan plant tot wasdom komen.
Uit de korte dikke wortelstokken wordt valeriaan tinctuur gewonnen. De gedroogde wortelstokken hebben een zweetachtige geur. Extracten van de valeriaan zijn bekend uit de fytotherapie. Ook tabletten en thee zijn bekende gebruiksmiddelen.
Fytotherapie is de wetenschap van de kruidengeneeskunde. Het extract van de valeriaan werkt licht rustgevend, kalmerend, bij een lichte vorm van nervositeit, stress, spanning en slapeloosheid. Hoe het precies werkt, is onbekend. In het fytotherapie programma wordt valeriaan zelfs ingezet bij het stoppen met roken, het zou de behoefte aan nicotine onderdrukken. Het wordt ook toegepast als kraamanijs [anisette], een gestookte likeur in het kraambed van jonge moeders.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger bij de examens hogere kunststoffen technicus wel eens een “Valdispert” tablet heb gebruikt om de zenuwen wat te temperen. Of dat wat geholpen heeft weet ik niet, maar ik ben wel geslaagd.
Geniet van wat de Gorsselse Heide en omgeving ons biedt. Herman Roelofs.
