Ronken op de hei
In
van 27 augustus lezen we in het Natuurdagboek van Koos Dijksterhuis het volgende:
Twee Trouwlezers stuurden me een brief over de Gorsselse Heide bij Lochem. Honderd hectare bos en hei.
Ernaast ligt een kartcentrum dat meer geluid wil mogen maken. Karten is racen op skelters met tweetaktmotoren. Die maken een hels kabaal en verspreiden blauwe brommerrook.
Het kartbedrijf wil de lawaaigrens met 5 decibel verhogen, omdat de skelters die decibellen nu soms al produceren. Het wil die pieken legaliseren. Volgens de Trouwlezers racen de racers dan gemiddeld net zo luid en stinkend als nu alleen op wedstrijddagen. Bovendien vrezen ze dat het oprekken van de lawaaigrens grotere skelters van verre zal aantrekken, die vanwege hun overlast haast nergens terecht kunnen. De lezers vinden het geronk al vreselijk onder de huidige, pas twee jaar oude vergunning. Ze zeggen dat het hun wandelingen door hun geliefde gebied verpest. Zij niet alleen. Er zijn 78 bezwaren tegen de vergunningaanvraag ingediend. De meeste klachten die de gemeente Lochem krijgt, gaan over de kartbaan.
Het karten is niet de eerste inbreuk op de Gorsselse Heide. Er ligt ook al een motorcrossbaan. Jarenlang was de heide militair oefenterrein, dat wegens langdurige vrede verkocht werd aan de Stichting IJssellandschap. Er kwamen recreanten, honden, fietsen, want natuurgebied wordt in Nederland meestal verward met recreatieterrein.
Ooit was het allemaal hei op de Gorsselse Heide. Begin vorige eeuw werd er naaldbos geplant. Intussen is dat deels omgevormd tot loofbos: berken en eiken, vuilboom en lijsterbes. In het bos liggen heideveldjes en vennetjes.
Het is er vredig, zolang de skelters niet racen. Ik snap de lol van wedstrijdjes racen wel. Maar race in een geluiddichte bunker onder een loods op een bedrijventerrein. Race niet in de natuur.
